Ezoteryka to bardzo zróżnicowany i tajemniczy dział, który od lat fascynuje wielu ludzi swoją magiczną atmosferą. W tej dziedzinie znajdziemy wiele magicznych atrybutów, jak Karty Tarota, Kart Madame Lenormand etc. oraz wiele fascynujących rytuałów. Ezoteryka czerpie swoją wiedzę z bardzo wielu praktyk, które były rozpowszechniane w mniejszościach narodowych oraz starożytnych ludach.
W ostatnim czasie coraz popularniejsze stają się runy, które odpowiadają na najbardziej skomplikowane pytania dotyczące naszego przeznaczenia. W starożytności służyły jako łącznik między człowiekiem i energią, która ostrzegała człowieka i naprowadzała go na odpowiednią drogę. Do najpopularniejszych znaków należą runy wikingów, które najlepiej odcisnęły się w historii świata i fascynują ludzi do dziś.
W poniższym artykule odkryjesz znaczenie run i dowiesz się, jak je czytać.
Aby zrozumieć znaczenie run i ich powiązanie z magicznymi właściwościami należy poznać ich historię oraz pierwotne funkcje. Na wstępie warto wiedzieć, że słowo Runa oznacza coś tajemniczego, nieodkrytego. Runy to pierwotnie alfabet germański, który służył nie tylko do zapisywania słów, ale także obrzędów magicznych. Nazywany jest inaczej Futhark, a jego nazwa to sześć pierwszych liter tego alfabetu – Fehu, Uruz, Þurisaz, Ansuz, Raido, Kaunan. Co ciekawe, runy mogą występować pod różnymi postaciami oraz ewoluować. W dalszej części artykułu dowiesz się, jak bardzo można zmienić znaczenie i symbolikę niektórych znaków!
Runy mogą występować pod różną postacią – to litery starożytnego alfabetu, które są wycięte/wydrążone na różnych materiałach – kamieniach, drewnie, metalu czy nawet szkle. Materiał nie ma znaczenia, ważne jest, aby symbole były czytelne i widoczne. Wiele osób zadaje sobie pytanie “jak czytać runy?” oraz czy można dokonać ich jednoznacznej interpretacji. Odpowiedzi na te pytania znajdą się w dalszej części artykułu!
Sprawdź także, jaka jest Twoja runa urodzeniowa.
Runy są to znaki alfabetu, którymi posługiwały się starożytne plemiona nordyckie i gotyckie. W starożytnej przestrzeni językowej to runy dominowały przed rozpowszechnianiem się języka łacińskiego w Europie – najstarsze znalezione znaki datowane są na połowę II w. p.n.e. Runy nordyckie według wierzeń zostały podarowane ludziom przez Boga Odyna i Heimdalla, który zaczął ich nauczać tych znaków. Do około 650 roku celtyckie runy miały jednolity kształt i zwane były alfabetem Futhark starszym. Dopiero później wyodrębniły się jego odłamy i powstały runy skandynawskie czy runy celtyckie, które nieco różnią się od swojego pierwotnego kształtu.
Starożytni wikingowie używali run nie tylko do porozumiewania się, ale przede wszystkim nadali im magiczną moc. Wartości i wierzenia wikingów zebrane były w mitologii nordyckiej. To właśnie tam zapisana została historia Odyna który, aby zdobyć mądrość i wiedzę, przywiązał się do drzewa za stopy i przebił włócznią. Po 9 dniach wiszenia na drzewie spadł i podarował całemu wszechświatowi swoją mądrość, którą okazały się runy nordyckie.
Alfabet nordycki składa się z 24 pozycji, które mają prawdziwie zróżnicowane znaczenia. W tym miejscu się zatrzymamy – Dlaczego w takim razie runy mają znaczenie magiczne? Dowodem na wykorzystywanie run w celach magicznych jest kamień Bjorketop, który posiadał magiczną formułę i służył do odczytywania przyszłości.
Nasi eksperci
Wróżka Ewa
Wróżka Jasmina
Wróżka Alina
Wróżka Maryla
Wróżka Aurelia
Poznaliśmy już teorię i historię run nordyckich – teraz pora dowiedzieć się, jak czytać runy oraz jak w praktyce z nich wróżyć. Symbole, które osobno są wygrawerowane na danym materiale, zostają wyrzucone na białą kartkę, a następnie wyrocznia wybiera 3 losowe znaki i je interpretuje.
Interpretacja jest najbardziej złożonym elementem wróżenia z run nordyckich. Przede wszystkim osoba, która przyszła z pytaniami, powinna mieć przygotowaną swoją dokładną datę urodzenia, wraz z godziną – pozwoli to przydzielić naszą duszę do jednego z królestw, które reprezentują dane runy. W runach nordyckich jest 12 sal Hasgardu, a w każdym z nich rządzi jeden Bóg i każda sala jest reprezentowana przez 3 runy. W zależności od daty urodzenia nasza dusza jest przypisywana do jednej z takich sal.
W zależności od tego, do jakiej sali jest przypisana nasza dusza, wróżba będzie pozytywna lub negatywna. We wróżeniu z run widać podobne cechy do Tarota, ponieważ odwrócona runa ma znaczenie odwrotne (negatywne) dla zadanego pytania. Niezwykle istotnym zagadnieniem jest odpowiednie przygotowanie run – przed samym wróżeniem powinny one zostać oczyszczone i naładowane energią, aby zyskały moc i mogły czysto przewidzieć przyszłość. W tym celu powinny one zostać zakopane na 9 dni w ziemi, następnie pozostawione w noc księżycową i umyte wodą ze studni. Obcowanie z naturą jest najlepszym przepisem na stworzenie naładowanych i silnych run. Co ciekawe wiele osób decyduje się na zrobienie sobie z nich amuletu, który ma spełniać swoje funkcje ochronne, przyciągające szczęście czy inne.
Runy skandynawskie nie różnią się praktycznie niczym od run nordyckich. Alfabet jest oparty na takich samych znakach, które reprezentują takie same znaczenia, jednak w Skandynawii ten trend korzystania z run przetrwał o wiele dłużej.
Z biegiem lat runy skandynawskie, oparte na Futharku ewoluowały i zmieniały się, dlatego alfabet skandynawski posiada zaledwie 16 z 24 znaków. Mimo że liczba symboli została zredukowana to nie wpłynęło to na zmianę liczby dźwięków – ta pozostała niezmieniona. Takie posunięcie pozwoliło na ułatwienie nauki alfabetu.
W pierwszej części artykułu odpowiedzieliśmy sobie na pytanie, co to runy oraz jak można wykorzystywać je do przepowiadania przyszłości. Warto jednak wiedzieć, że istnieją różne odmiany run, które różnią się między sobą znaczeniem, przeznaczeniem oraz właściwościami. Na uwagę na pewno zasługują celtyckie runy, które zostały stworzone przez lud celtycki w czasach starożytnych. Dowody dotyczące pisma celtyckiego wskazują na ich istnienie w ok. IV w.n.e.
Alfabet celtycki nazywamy Ogham lub BLN – co stanowi trzy pierwsze litery zbioru. Pozostałości po celtyckich transkrypcjach możemy obserwować na kamiennych tabliczkach, które zachowały się do teraz. Wiele osób w tym momencie może zastanawiać się, “Co to runy?”celtyckie i jaka jest historia ich powstania? Otóż istnieje legenda, która mówi o tym, że pismo to powstało w czasach zawalenia się wieży Babel. W tym czasie panował król Fenius Fars, który postanowił nauczyć się wszystkich pomieszanych języków, występujących w okolicy wieży. Wysłał on 72 uczonych, którzy po 10 latach prowadzenia badań przeprowadzili analizę i stworzyli jeden uniwersalny zbiór znaków.
Inna legenda mówiąca o powstaniu run celtyckich wspomina o druidzie Ogmie, który stworzył runy przeznaczone tylko dla mędrców i poetów.
Runy to bardzo ciekawy dział wróżbiarstwa. Niezależnie od tego, czy interesują nas runy nordyckie, runy skandynawskie czy celtyckie runy, to każdy znajdzie coś dla siebie. Każdy, kto chciałby spróbować przewidywać przyszłość i usłyszeć odpowiedzi na swoje pytania powinien udać się do sprawdzonego wróżbity. Przed takim spotkaniem warto jednak odpowiednio się przygotować. Przede wszystkim nordyckie runy znaczenie mają bardzo indywidualne i nie należy interpretować każdego symbolu z osobna. Znaki celtyckie zyskują prawdziwą moc przewidywania przyszłości dopiero wtedy, gdy interpretujemy je jako spójną całość, a nie osobne urywki.
Runy, jako przedmioty, powinny być wygrawerowane lub wydrapane na naturalnych powierzchniach. Może to być gliniana tabliczka, kamień znaleziony gdzieś w ziemi, kawałek drewna czy ceramika. Materiał wykonania symboli ma duże znaczenie i wpływa na siłę interpretacji oraz prawdziwość wróżby. Im materiał bliższy naturalnemu środowisku, tym lepiej – muszelki, kamień znad brzegu jeziora sprawdzają się najlepiej. Nie jest obojętny także kolor, którym się nakreśli symbol – czerwień połączona jest z Thorem, niebieski z Odynem etc.
Runy nordyckie, bałtyckie i skandynawskie do dziś stanowią dla ludzkości ogromną tajemnicę. We współczesnych czasach odnajdujemy tylko nieliczne pozostałości po starożytnych językach, które nie obrazują nam dokładnie jego funkcji. Wiele zapisów na drewnianych czy glinianych tabliczkach nie przetrwało do dziś, dlatego wiedzę musimy opierać jedynie na nielicznych znaleziskach.
